Rola współpracy i integracji z Rodzicami.

Przedszkole i rodzina to dwa podstawowe środowiska wychowawcze, dlatego powinno istnieć pomiędzy nimi świadome i celowo zorganizowane współdziałanie. Współpraca rodziców i  nauczycieli jest wspólnym działaniem dla osiągnięcia dobra dzieci w procesie nauczania i wychowania. „Wychowanie dzieci w domu i ich edukacja w szkole pozostają w ścisłym związku i są procesami, przez które kultura jest kreowana z pokolenia na pokolenie” – tak pisał J. Dewey już w 1916 roku

Przedszkole stanowi małą społeczność, dlatego należy zadbać o poznanie się członków tej społeczności. Podstawą dobrych relacji są codzienne kontakty między nauczycielami i rodzicami oraz kontakty między samymi rodzicami. Większość rodziców, chcąc zapewnić dzieciom najlepsze warunki rozwijania się, posyła dzieci do przedszkola. Wiadomo, iż dzieci te przychodzą z odmiennych kulturowo rodzin, wnoszą różne tradycje, obyczaje, wyznania religijne, różne poczucie własnej wartości, różne sposoby wypowiadania się. Przedszkole ma więc szansę uzupełniać oddziaływanie wychowawcze domu rodzinnego, wspierać, pobudzać rozwój dziecka, wzmacniać jego uzdolnienia oraz tworzyć w dziecku nowe możliwości i uzdolnienia.

Wpływów rodziny jest bardzo ważny. Któż inny niż rodzic jest żródłem wiedzy o dziecku, z której wychowawca czerpie informacje niezbędne do indywidualnej pracy z dzieckiem. Od współdziałania tych dwóch środowisk zależą efekty rozwojowe dzieci. Nawiązując współpracę z rodzicami musimy pamiętać, iż nie może ona polegać wyłącznie na pracach pomocniczych ze strony rodziców, pracach usługowych świadczonych na rzecz przedszkola. Należy umożliwić rodzicom włączenie w proces wspomagania rozwoju ich dziecka.

Wg. Elżbiety Czerwińskiej „współdziałanie wychowawców, nauczycieli z rodzicami i opiekunami dzieci jest jednym z istotnych czynników prawidłowego funkcjonowania przedszkola i rodziny. Warunkuje harmonijny rozwój dzieci. Wpływa zarówno na postępy w nauce, jak i w zachowaniu. Daje również szansę ciągłego doskonalenia się nauczycieli i rodziców jako wychowawców odpowiedzialnych za wielostronny rozwój dzieci”.

Naczelnym celem współpracy z rodzicami jest dążenie do usprawnienia pracy wychowawczej z dziećmi. Środowisko rodzinne w sposób dominujący wpływa na rozwój dziecka, stąd konieczne jest ujednolicenie oddziaływań wychowawczych przedszkola i domu. Zadaniem wychowawcy jest pomoc, wspieranie i troska o spójność wysiłków wychowawczych domu i przedszkola oraz pomoc dziecku w pokonywaniu trudności w procesie jego rozwoju. Różne formy współpracy z rodzicami powinny być więc najkorzystniejsze z punktu widzenia potrzeb dzieci, w zakresie poznania świata, rzeczy, ludzi, przeżywania wartości.

Cytując fragment Statutu Europejskiego stowarzyszenia Rodziców: „Rodzice jako pierwsi nauczyciele swoich dzieci ponoszą szczególna odpowiedzialność za ich edukację, zaś edukacja przedszkolna ma wspierać domową, nie ją zastępować.”

We współpracy z rodzicami powinny przeważać kontakty: bezpośrednie - co integruje, buduje zaufanie, minimalizuje dystans utrudniający kontakt i wymianę informacji; na terenie placówki - co czyni przedszkole główną płaszczyzną współpracy; z udziałem dobrowolnym - co sprzyja traktowaniu współdziałania jako prawa i przywileju, a nie przykrego obowiązku; rozmowy - co powoduje, że wzrasta wśród rodziców poczucie podmiotowości.

Rodzina oraz przedszkole to główne środowiska wychowawcze małego dziecka. Współpraca z Rodziną dziecka to znaczący element mający wpływ na postrzeganie przedszkola przez Rodzica. By umożliwić Rodzicom czynny udział w życiu dziecka jako przedszkolaka, szansę obserwacji dziecka podczas wspólnych zabaw najkorzystniej jest dać mozliwość poznawania poprzez zabawę i integrację, która przynosi wiele pozytywnych rezultatów. Zajęcia i zabawy otwarte z Rodzicami powinny mieć szeroką tematykę oraz obejmować różną działalność, by dać szeroki obraz działań dziecka w przedszkolu oraz obraz dziecka w oczach Rodzica. Zabawy mogą mieć zatem różne formy, takie jak zajęcia otwarte z zakresu: mowy, działań matematycznych, zabaw muzycznych, plastycznych oraz ruchowych. Całość tworzy obraz działań grupy przedszkolnej w danym wieku dziecka oraz daje możliwość integracji. Integracja natomiast skutkuje i zmierza do wszechstronnego i harmonijnego rozwoju dzieci.

Anna Piotrowska

Literatura:

M. Mendel, Rodzice i szkoła, Toruń 1998, s.8
D. Waloszek: „Edukacja dzieci w wieku przedszkolnym”
Edukacja w przedszkolu, nr 12/2003, I/2.10, s.10.
A. Nowak, Spotkania z rodzicami, Poznań 2000, s.19

 

Zalety głośnego czytania dziecku:

Wiek przedszkolny i wczesnoszkolny to czas, w którym kształtują się nawyki dzieci, w tym również czytelnicze; warto więc wykorzystać ów moment, tym bardziej, że czytając dzieciom poszerzamy ich wiedzę o człowieku, o świecie. Maluchy, którym rodzice czytają regularnie szybciej się rozwijają, łatwiej przyswajają wiedzę o świecie i ludziach, a także czują się bezpieczne i kochane. Czytanie buduje mocną więź miedzy dorosłym a dzieckiem. Książki dla najmłodszych są źródłem wiedzy wzbogacają czynny i bierny słownik dziecka.
Czytanie dzieciom, najlepiej codzienne jest najskuteczniejszym sposobem wychowania człowieka posiadającego wiedzę i wyobraźnię, wrażliwość i umiejętność radzenia sobie w życiu.

 

Głośne czytanie ma wiele zalet:

-buduje mocną więź między dorosłym a dzieckiem
-zapewnia emocjonalny rozwój dziecka
-rozwija język, pamięć, wyobraźnię
-uczy myślenia, poprawia koncentrację
-poszerza wiedzę
-ułatwia naukę
-uczy wartości moralnych
-zapobiega uzależnieniu od telewizji i komputerów
- kształtuje nawyk czytania i zdobywania wiedzy na całe życie

 

Czytanie jest dziś ważniejsze niż było kiedykolwiek ponieważ:

• czytanie chroni dziecko przed uzależnieniem od telewizji i komputerów
• więź z rodzicami, wzmocniona czytaniem, daje dziecku siłę do pokonywania wielu pokus i zagrożeń.

 

Wybierając książkę starajmy się , by były to książki :

- napisane lub tłumaczone poprawną i ładną polszczyzną,
- uczące racjonalnego myślenia,
- niosące przesłanie szacunku wobec dziecka, ludzi, innych istot, prawa,
- promujące pozytywne wzorce postępowania,
- dostosowane do wrażliwości dziecka - nie wzbudzające lęków, i niepokojów
- ciekawe dla dziecka.
- uczące dzieci czegoś dobrego, pobudzające do refleksji lub śmiechu, doskonalące język, wyobraźnię, uczące życzliwości, uczciwości, mądrości, odwagi.

Anna Piotrowska

 

 

PRELEKCJA  DLA RODZICÓW NA TEMAT:

DLACZEGO TWORZYMY W PRZEDSZKOLU GRUPOWE KODEKSY WYCHOWAWCZE?

W każdym zespole ludzkim, jeśli ma być zachowany porządek, zapewnione poszczególnym osobom bezpieczeństwo, a jednocześnie swoboda działania, muszą istnieć jasne zrozumiałe dla wszystkich i możliwe do realizacji przepisy i prawa. Także każda grupa dziecięca musi posiadać takie regulatory, jeżeli chcemy, aby dzieci rozwijały się w atmosferze pogody, radości, wzajemnego poszanowania, aby w przyszłości dobrze przygotowały się do udziału w życiu społecznym. Nasze przedszkole pragnie wychowywać dzieci ku dobru, czyli tak, aby w przyszłości umiały kochać, szanować i powstrzymywać się od krzywdzenia innych oraz tak, aby umiały zadbać o siebie. Oznacza to umiejętność pogodzenia własnych interesów, swojego zdrowia i szczęścia z interesami i szczęściem innych. Dzieci powinny szanować własne potrzeby, ale jednocześnie muszą brać pod uwagę swoich kolegów i nauczycieli. Dzieci uczą się przez modelowanie i naśladowanie, a także przez wyciąganie wniosków z własnych błędów. Podstawowe normy obowiązujące w przedszkolu obracają się wokół dwóch zasad: bezpieczeństwa i szacunku. Dzieciom w przedszkolu nie wolno stwarzać niebezpiecznych sytuacji, krzywdzić innych, niszczyć cudzej własności, przeszkadzać innym w pracy lub zabawie. Te ogólne normy są razem z dziećmi uszczegółowiane. Dzieci myślą bowiem bardzo konkretnie. Potrzebują szczegółowych zasad i precyzyjnego określenia czego niewolno, a co jest dozwolone. W naszym przedszkolu staramy się, jeśli tylko jest, to możliwe, aby dzieci same ustalały własne zasady, a nie miały je narzucone z zewnątrz. Jeśli dzieci same ustalą swoje zasady, wtedy w znacznie większym stopniu biorą odpowiedzialność za ustalone reguły. Reguły negocjowane są razem z wychowawcami i wpisywane do KODEKSÓW GRUPOWYCH za zgodą wszystkich dzieci. Podpis każdego dziecka jest zgodą na ustalone zasady zachowania. Dzieci w większym stopniu biorą odpowiedzialność za swoje czyny: „Podpisałem zasady naszego kodeksu - czuję że powinienem się do nich stosować zawsze, nie tylko, kiedy panie patrzą”. Nauka norm moralnych jest dla dzieci bardzo trudna. Dziecko w wieku przedszkolnym jest jeszcze egocentryczne i najważniejszy jest dla niego jego własny interes. W przedszkolu musi dostosować swoje potrzeby i indywidualne pomysły do innych ludzi. Potrzebna jest mu pomoc. Pomocą jaką otrzymuje w przedszkolu jest uważne wysłuchanie i zrozumienie dla jego rozterek. Zawsze jednak zadaniem nauczyciela jest przypomnienie zasady, która reguluje nasz kodeks. Przestrzeganie zasad społecznych musi być skojarzone przez dzieci z jakąś ważną dla nich konsekwencją. Jeśli jest nią kara, wówczas uczymy dziecko przede wszystkim unikania kary. Lęk przed karą, staje się dominujący, a zachowanie, które do kary doprowadziło przestaje być ważne. Konsekwencje mają naturalny związek z działaniem, które je poprzedza i są związane z zasadami, jakie obowiązują w naszym przedszkolu. Egzekwowaniu konsekwencji nie towarzyszy gniew ani krzyk. Jest to naturalna kolej rzeczy: zrobiłem coś niewłaściwego, więc to naprawiam. Krzywda lub szkoda, jeśli została zrobiona "chcący" czyli specjalnie, wymaga zadośćuczynienia np.: jeśli dziecko zepsuje czyjąś budowlę, to musi ją odbudować, jeśli dziecko wyleje wodę, to ją ściera. Ponieważ dzieci dopiero uczą się przestrzegać umów i działać zgodnie z kodeksem, czasem popełniają błędy, zapominają o wspólnych ustaleniach lub ulegają pokusom. Stosujemy wówczas tzw. czasowe wyłączenie, podczas którego dziecko siada przy stoliku na kilka minut. Dostaje dzięki temu sygnał, że złe zachowanie należy przerwać. Ma czas, żeby ochłonąć i przypomnieć wspólne zasady. Mija czas i dziecko wraca do zabawy. Jeżeli dziecko swoim zachowaniem sprawiło komuś przykrość to powinno to w jakiś sposób zrekompensować, przede wszystkim przeprosić. W ten sposób uczymy odpowiedzialności za swoje postępowanie i dajemy szansę czynienia dobra. Dziecko zdaje sobie sprawę, że jeżeli czasem zrobi coś złego, to samo może to naprawić robiąc coś dobrego i zawsze otrzymuje szansę na poprawę.

Konkretyzacja dotyczących praw dziecka zwarta jest w wielu aktach ustawodawczych. Do najważniejszych należą: Kodeks Cywilny,                   Kodeks Rodzinny i Opiekuńczy, Kodeks Karny, Kodeks Pracy,  Ustawa o systemie Oświaty.

Określone są w nich prawa dziecka do: 1. Akceptacji takim, jakie jest; 2. Nauki przez zabawę; 3. Aktywnej dyskusji z dziećmi i dorosłymi; 4. Szacunku siebie i innych; 5. Zabawy i wyboru towarzyszy zabawy; 6. Wypowiadania swoich uczuć i myśli;  7. Niepowodzeń i łez; 8. Badania i eksperymentowania różnych doświadczeń; 9. Radości i szczęścia; 10.Tajemnicy; 11.Własności; 12.Spokoju i samotności, gdy tego chce; 13.Snu i wypoczynku jeśli jest zmęczone; 14.Jedzenia i picia , gdy jest głodne i zmęczone; 15.Posiadania osób odpowiedzialnych i zaangażowanych, do których może się zwrócić; 16.Otoczenia różnorodnego , bogatego w bodźce i poddające się procesom twórczym; 17.Fantazji i własnych światów; 18.Pomocy i ochrony przy pokonywaniu przeżyć wywołanych przemocą;

Warto znać swoje prawa. Należy jednak pamiętać, że inni też je mają. Pamiętajmy, że oprócz wspomnianych praw - dziecko ma również swoje obowiązki.

Są to: 1. Przestrzeganie zawartych umów; 2. Dbanie i szanowanie cudzej własności, nie niszczenie jej; 3. Nie urządzanie niebezpiecznych zabaw w sali, w ogrodzie, podczas zajęć i posiłków; 4. Nie przeszkadzanie innym w pracy i w zabawie; 5. Utrzymywanie porządku w swoim najbliższym otoczeniu ( sali, szatni, łazience, kącikach zainteresowań, zabawkach); 6. Aktywny udział w zajęciach dydaktycznych i zabawach ruchowych, nauki wierszyków i piosenek: 7. Dbanie o higienę osobistą oraz o czysty, schludny i estetyczny wygląd; 8. Szanowanie siebie i innych; 9. Używanie słów Proszę, Przepraszam, Dziękuję, Dzień dobry, Do widzenia; 10. Zgłaszać wszelkie dolegliwości; 11. Zgodnie współdziałać w zespole – dzielić się zabawkami i pomocami dydaktycznymi.

Prośba dziecka: " * Nie psuj mnie. Dobrze wiem, że nie powinienem mieć tego wszystkiego, czego się
domagam,. To tylko próba sił z mojej strony.

* Nie bój się stanowczości. Właśnie tego potrzebuję- poczucia bezpieczeństwa.

* Nie rób ze mnie większego dziecka niż jestem. To sprawia, że przyjmuję postawę głupio Dorosłą.

* Nie bagatelizuj moich złych nawyków. Tylko Ty możesz mi pomóc zwalczyć zło, póki
jest to jeszcze możliwe.

* Nie zwracaj mi uwagi przy innych ludziach, jeśli nie jest to absolutnie konieczne.
O wiele bardziej przejmuje się tym, co mówisz, gdy rozmawiamy w cztery oczy.

* Nie chroń mnie przed konsekwencjami. Czasami dobrze nauczyć się rzeczy bolesnych i
nieprzyjemnych.
* Nie wmawiaj mi, że błędy które popełniam, są grzechem. To zagraża mojemu poczuciu
wartości.
* Nie przejmuj się za bardzo, gdy mówię, że Cię nienawidzę. To nie Ty jesteś moim
wrogiem lecz Twoja miażdżąca przewaga.

* Nie zwracaj zbytniej uwagi na moje drobne dolegliwości. Czasami wykorzystuję je,
Żeby zwrócić na siebie Twoją uwagę.

* Nie zrzędź. W przeciwny razie muszę się przed tobą bronić i robię się głuchy.

* Nie dawaj mi obietnic bez pokrycia. Czuję się przeraźliwie tłamszony, kiedy nic z tego
wszystkiego nie wychodzi.

* Nie zapomnij, że jeszcze trudno mi precyzyjnie wyrazić myśli. To dlatego, że zawsze
się rozumiemy.

* Nie sprawdzaj z uporem maniaka mojej uczciwości. Zbyt łatwo strach zmusza mnie do
kłamstwa.
* Nie bądź niekonsekwentny. To mnie ogłupia i wtedy tracę całą moja wiarę w Ciebie. * Nie odtrącaj mnie, gdy dręczę Cię pytaniami. Może się wkrótce okazać, że zamiast prosić Cię o wyjaśnienie – poszukam ich gdzie indziej.

* Nie wmawiaj mi, że lęki są głupie. One po prostu są.

* Nie rób z siebie nieskazitelnego ideału. Prawda na twój temat byłaby nie do zniesienia.
Nie wyobrażaj sobie, że przepraszając mnie stracisz autorytet. Za uczciwą grę umiem podziękować miłością.

* Nie zapomnij, że uwielbiam wszelkiego rodzaju eksperymenty. To po prostu mój sposób na życie, więc przymknij na to oczy. * Nie bądź ślepy i przyznaj, że ja tez rosnę. Wiem jak trudno dotrzymać mi kroku w tym galopie, ale zrób, co możesz , żeby Nam się udało."

Opracowała: Dorota Łubisz,  Elżbieta Zalewska

 

 

Witaminowa jesień w przedszkolu - tekst artykułu, który ukazał się w Panoramie

W przedszkolu Nr 4 im. „Leśne Skrzaty” w Łasku we wrześniu i październiku 2014 roku dzieci realizowały różne akcje prozdrowotne. Czterolatki z grupy „Misie”wrzesień rozpoczęły przygotowując „owocowe kolorowe szaszłyki”, inna grupa – pięciolatki „Kwiatuszki” natomiast samodzielnie i z wielką ochotą nakroiły pyszną i zdrową warzywną sałatkę. Deseczki i małe noże były w tym dniu niezbędnym elementem każdego samodzielnego przedszkolaka. Warzywa skrojone w małą kosteczkę lądowały niezwłocznie w wielkiej misce tworząc zdrowy przysmak – sałatkę z gotowanych warzyw.

Październik natomiast rozpoczął się w całym przedszkolu akcją pod hasłem „Skrzaty jedzą witaminki, mają potem zdrowe minki” zorganizowaną przez grupę „Misie” z pomocą wszystkich Rodziców, którzy przynosili przez kilka dni do przedszkola liczne owoce oraz niektóre warzywa dla wszystkich dzieci. Przedszkolaki zaskoczone zorganizowanym „owocowym przyjęciem” zjadały i próbowały owoce znane i nowe, nucąc przy tym słowa znanej piosenki „Witaminki, witaminki dla chłopczyka i dziewczynki…”. Bardzo duża ilość owoców znikała w szybkim tempie. Dzieci zaskoczone kolorowymi przysmakami chętnie zjadały smakowite niespodzianki. Akcja podzielona była na dwa dni. Pierwszego dnia przedszkolaki wraz z Rodzicami degustowały owocowe przysmaki,natomiast drugiego dnia zachęcając do zdrowych witamin , zaproszono dzieci do holu na smakowite i zdrowe , świeże i naturalne owocowe soki prosto z sokowirówek. Dzięki pomocy Rodziców przynoszących maluchom liczne smakowitości w postaci owoców i warzyw oraz zaangażowaniu pracowników przedszkola, odbyły się akcje promujące zdrowe witaminy dla całej Rodziny.

Anna Piotrowska, Renata Popławska, Nauczycielki Przedszkola Publicznego Nr 4

 

Przedszkolak bezpieczny - tekst artykułu, który ukazał się w Panoramie

„Leśne skrzaty” z Przedszkola Nr 4 realizują w roku szkolnym 2014/2015 projekty na temat bezpieczeństwa przedszkolaka m.in. program ogólnopolski „Bezpieczne dziecko, bezpieczne przedszkole 2015” oraz projekt „Bezpieczny przedszkolak” opracowany przez nauczycielkę przedszkola mgr Dorotę Łubisz. W ramach projektów dzieci uczą się jak być bezpiecznym i widocznym w drodze do przedszkola. Poznają sposoby radzenia sobie w wielu trudnych sytuacjach kryzysowych. Uczą się bezpiecznego poruszania na drodze, zachowania w przypadku pożaru, spotykają się z policjantami, zapamiętują podczas aktywnych zabaw ważne numery alarmowe.

Anna Piotrowska

 

„Bezpieczny skrzat” - tekst artykułu, który ukazał się w gazecie ,,Mój Łask" X. 2014 r.

Dzieci z przedszkola Nr 4 im. „Leśnych skrzatów” dbają o bezpieczeństwo. W roku szkolnym 2014/15 realizujemy program ogólnopolski na temat bezpieczeństwa pt.: „Bezpieczne dziecko - bezpieczne przedszkole 2015”. Z tego powodu przedszkolaki po powrocie z wakacji, wybrały się na skrzyżowanie z sygnalizacją świetlną,  by w praktyczny sposób uczyć się bezpiecznie przechodzić przez jezdnię na zielonym świetle.

Kilkukrotnie przechodziliśmy po namalowanych pasach, w parach maszerowaliśmy po chodniku, by nauczyć się ostrożnie poruszać w drodze codziennej do przedszkola. Realizujemy w ten sposób również jeden z elementów projektu „Bezpieczny przedszkolak” – opracowanego przez nauczycielkę naszego przedszkola. W tym celu gościliśmy też policjantów w przedszkolu. Odpowiadali oni na liczne pytania maluchów, uczyli nas jak być widocznym i bezpiecznym na drodze.

Anna Piotrowska

 

Ekologia w przedszkolu.

„Leśne skrzaty” z Przedszkola Publicznego nr 4 w Łasku dbają o przyrodę. W przedszkolu organizujemy  i realizujemy akcje ekologiczne takie jak:. zbiórka makulatury oraz zużytych baterii, a także segregacja śmieci.  Przedszkolaki w ramach zajęć ekologicznych poznawały jesienią przyrodę z bliska w ogrodzie przedszkolnym oraz w salach korzystając z okazów kącików przyrody. Dzieci postanowiły oglądać przyrodę z bardzo bliskiej odległości. Pomogły w tym specjalne lupy powiększające. Uczyliśmy się w ten sposób, że przyroda jest piękna, żywa i krucha. Podczas zajęcia plastycznego „Ekologiczny sad” oraz zajęcia otwartego pt. „Na straganie” zorganizowanego dla dzieci i Rodziców grupy czterolatków  tworzyliśmy „eko–owoce” wykorzystując różne materiały. Powstało bardzo wiele ciekawych i niezwykle pomysłowych okazów. Ozdobiły one hol przedszkola i były  zaprezentowane na wystawie zatytułowanej „Ekologiczna jesień w przedszkolu” w Bibliotece Miejskiej w Łasku w Filii dla dzieci od 15 października. Poprzez eko-zabawy zorganizowane w przedszkolu poznawaliśmy różnorodne symbole ekologiczne, a także zagrożenia wynikające z zanieczyszczania środowiska oraz segregowaliśmy śmieci. Z tego też powodu w przedszkolu pojawiły się nowe pojemniki z oznaczeniami do segregacji odpadów. Znajdują się one w salach oraz innych miejscach przedszkola. Dla przedszkolaków ekologia tej jesieni stała się tematem bliskim. W zabawach uczymy się wciąż, że przyroda jest bardzo ważna i by o nią dbać każdego dnia.

Anna Piotrowska

 

ROZWÓJ PSYCHOFIZYCZNY 3 -LATKA

Proces adaptacji dziecka do nowego środowiska odbywa się we wszystkich sferach działania organizmu, a w szczególności fizjologiczno-biologicznej, emocjonalno-społecznej i poznawczej.

Głównym regulatorem czynności organizmu jest ośrodkowy układ nerwowy, który u 3-latka jest bardzo słaby i delikatny. Nie jest on zdolny do odbierania większej ilości bodźców, do dłuższego jednostajnego wysiłku, znoszenia ograniczeń. Taki właśnie niekorzystny splot warunków oddziałuje na dziecko w pierwszych dniach jego pobytu w przedszkolu (ogromna ilość różnorodnych bodźców materialnych i społecznych, ograniczenia i zmiany w dotychczasowych standardach zaspokajania potrzeb).

W sferze fizjologiczno- biologicznej dokonuje się w tym wieku szybki rozrost organizmu, doskonali się wiele jego funkcji, układów wewnętrznych poprawia się sprawność fizyczna i motoryczna. Skakanie, nawet na jednej nodze, chodzenie na czworaka, wieszanie się na rękach, wspinanie się, bieganie są ćwiczeniami swobodnie wykonywanymi przez 3-latka. Jednak mimo tych zdobytych już sprawności dziecko nadal nie jest odporne na zmęczenie, wysiłek fizyczny i hałas (stąd wynika konieczność dopołudniowego odpoczynku, który w przedszkolu jest dziecku niezbędny, mimo iż w domu już z niego zrezygnowało).Rośnie koordynacja wzrokowo-ruchowa, ręce 3-latka stają się coraz sprawniejsze, dziecko zdolne jest w dużym stopniu do samodzielnego zaspokajania swoich potrzeb fizjologicznych i higienicznych przy niewielkim udziale dorosłych. Przeciętny poziom rozwoju fizycznego i motorycznego w pełni mu to umożliwia. Są to jednak umiejętności i nawyki niezbyt dobrze utrwalone, przy zmianie standardów życia mogą się pojawić trudności w ich wykonywaniu. Stąd konieczność ćwiczenia z dzieckiem w domu samodzielnego jedzenia, korzystania z toalety, ubierania się, jak najlepsze opanowanie tych czynności pozwoli mu poczuć się w przedszkolu od samego początku o wiele pewniej.Procesy poznawcze dziecka 3-letniego są w fazie intensywnego rozwoju, trzylatek wiele rzeczy wie, rozumie i pamięta, natomiast szczególnie trudno mu skupić uwagę na jednym temacie. Potrzeba poznawania otaczającego świata sprawia, że łatwo w nim obudzić zainteresowanie przedszkolem. Ważne jest, aby przedstawiać pozytywny, ale niezbyt wyidealizowany obraz tej placówki. Zrozumienie, że pójście do przedszkola to nic strasznego, i odbudowanie poczucia bezpieczeństwa zajmie trzylatkowi trochę czasu, rodzice mogą jednak postarać się złagodzić ten wstrząs, dostosowując domowe zasady i rozkład zajęć do tych przedszkolnych.Bardzo intensywnie rozwija się mówienie, ale mimo to, często poziom rozwoju mowy stwarza liczne bariery w pełnym werbalnym porozumiewaniu się dziecka z otoczeniem. Wiedząc jak istotną rolę odgrywa język w procesie adaptacji, rodzice powinni uczyć przyszłego przedszkolaka komunikowania swoich potrzeb tak aby nowi opiekunowie mogli je zrozumieć i wypełnić.Dziecko 3-letnie nie zna i nie rozróżnia prawidłowo stosunków czasowych i przestrzennych. Utrudnia mu to rozpoznawanie i właściwą ocenę wielu sytuacji społecznych związanych z jego funkcjonowaniem w nowym otoczeniu i wzbudza lęk .W odczuciu dziecka mama, która zostawia je w nieznanym środowisku, odchodzi na zawsze. Bardzo ważna jest więc konkretna, zrozumiała informacja kiedy mama odbierze dziecko z przedszkola np. zaraz po obiedzie.

Poziom rozwoju społecznego 3-latka sprawia, że dopiero zaczyna on zwracać uwagę na te osoby wokół siebie, które nie należą do bliskiej rodziny. Trzylatek wyraża już chęć kontaktów z rówieśnikami, zauważa brak innych dzieci w otoczeniu, jednak na razie bawi się tylko obok innego dziecka, krótkie zabawy często kończą się konfliktem. Ważne jest więc wcześniejsze (przed pójściem do przedszkola) organizowanie dziecku spotkań z rówieśnikami, uczą one bowiem norm grupowych, sztuki kompromisu oraz dbania o swoje prawa.

U dzieci w wieku przedszkolnym sfera emocjonalna pełni rolę kierunkową w rozwoju, co oznacza, że to ona ma znaczenie pierwszoplanowe w procesie przystosowania. Emocje i impulsy wciąż jeszcze rządzą zachowaniem trzylatka, choć potrafi on poprawnie rozpoznawać i nazywać dopiero niektóre z nich. Jednocześnie dziecko w tym wieku jest bardzo wrażliwe na niewerbalny przekaz uczuć i atmosferę panującą między ludźmi w jego otoczeniu .Znaczne wahania uczuć są codziennym doświadczeniem 3-latka, który z jednej strony „tęskni” za czasem pełnej zależności od rodziców, a z drugiej- dąży do samodzielności. Należy pamiętać iż prawidłowy rozwój 3-latka zależy od tego, w jakim stopniu czuje się kochany, akceptowany oraz bezpieczny. Wszystkie te potrzeby są nasilone w trudnych sytuacjach, a taką jest pójście do przedszkola. Początek przedszkolnej edukacji może być tak silnym przeżyciem dla dziecka, że zacznie budzić się w nocy, będzie bardziej lękliwe, rozdrażnione, płaczliwe. Pomocne w tej trudnej adaptacji będzie okazywanie dziecku miłości, czułości i akceptacji oraz poświęcanie mu jak najwięcej uwagi i czasu.

Na koniec warto pamiętać, że pełna zrozumienia, otwarta postawa wobec waszego dziecka i miejsca w którym przebywa oraz dobry przepływ informacji między wami a przedszkolem to dwa filary powodzenia w adaptacji.

 

Opracowała: Elżbieta Zalewska, Dorota Łubisz

Literatura:

1. M. Rzadkiewicz "Mamo, tato idę do przedszkola"
2. E. Gruszczyk-Kolczyńska, E. Zielińska "Wspomaganie rozwoju umysłowego Trzylatków i dzieci starszych wolniej się rozwijających"
3. M. Bolechowska "Dojrzałość przedszkolna dzieci trzyletnich" Katowice 1978,